ငါ့ေဖေဖ

ငါေဖေဖမရွိေသးဘူးကြ။
ငါ့ေဖေဖက မုိးေပၚသြားတယ္။
ငါ့ေဖေဖကို မင္းေဖေဖက ေသနတ္နဲ႔ ဒိုင္း..ဆုိပစ္လုိက္တာ။
ငါ့ေဖေဖက မုိးေပၚေရာက္သြားတယ္။
ငါ့ေဖေဖျပန္လာမွာလုိ႔ ငါ့ေမေမကေျပာတယ္။
ငါ့ေဖေဖျပန္လာရင္ မုိးေပၚက ကစားစရာေတြ ပါလာမွာ။
ငါ့ေဖေဖလုိငါလည္း မုိးေပၚေရာက္ဖူးခ်င္တာေပါ့။
ငါ့ေဖေဖလုိပဲ ငါေသနတ္နဲ႔ အပစ္ခံမယ္။
ငါ့ေဖေဖလုိပဲ ငါမုိးေပၚသြားမယ္။
ဒါေပမဲ့ ငါ့ေဖေဖျပန္လာမယ့္အခ်ိန္ဆုိ ငါတုိ႔သားအဖ လမ္းမွာလြဲေနဦးမယ္။ မငိုပါနဲ႔ကြာ။
မင္းေဖေဖလည္း မုိးေပၚမွာပဲမဟုတ္လား။
ငါ့ေဖေဖ ျပန္လာရင္ မင္းေဖေဖကို ေခၚလာမွာပါ။
ငါ့ေဖေဖျပန္လာရင္ မုန္႔ေတြ အမ်ားႀကီးပါလာမွာ။
ငါ့ေဖေဖက ငါ့ကို သူ႕တုိက္ပြဲအေၾကာင္းေတြ ေျပာျပဦးမွာ။
ဒါေပမယ့္ ငါ့ေဖေဖဘယ္ေတာ့ ျပန္လာမလဲငါမသိဘူး။
ငါအိမ္ျပန္ဦးမွ။
ေတာ္ၾကာ ငါ့ေဖေဖျပန္လာလုိ႔ ငါ့ကိုမေတြ႕ရင္ စိတ္ပူေနဦးမယ္။

new style magazine , March
ေနပိုင္
၁၉ ဇန္နဝါရီ ၂ဝ၁၃
ဝဝးဝ၅ နာရီ

ေခတ္ သူေတာင္းစား

သူေတာင္းစားဟာ သူ႕သူေတာင္းစားမိသားစု
အိမ္ျပန္အလာကို ေစာင့္ေနတယ္။

ေစာင့္ေနရင္း သူေတာင္းစားဟာ ခါးၾကားထဲက
ဂ်ာနယ္ကိုထုတ္ၿပီး ဟုိဟိုဒီဒီဖတ္ၾကည့္တယ္။

သူေတာင္းစားဖတ္တဲ့ ဂ်ာနယ္ဟာ
စာရြက္ႏွစ္ရြက္သာ ပါတယ္။

တစ္ရြက္မွာ ေငြငါးေထာင္တန္စင္မ္ကဒ္အတြက္
ျပည္သူေတြေတာင္းဆုိၾကတာကို ဖတ္မိတယ္။

တစ္ရြက္မွာ ဖုန္းတစ္လံုးကို
ေျခာက္ဆယ့္ႏွစ္သိန္းနဲ႔ ဝယ္သြားတာကိုဖတ္မိတယ္။

သူေတာင္းစားဟာ ႏွစ္ခုလံုးဖတ္အၿပီးမွာ
နားမလည္စြာေခါင္းခါတယ္။

အဲ့ဒီ့ေနာက္ သူေတာင္းစားဟာ
ဂ်ာနယ္ႏွစ္ရြက္ကို ျဖန္႔ခင္းၿပီး
သူ ေတာင္းလုိ႔ရလာတဲ့ ထမင္းက်န္ေတြ သြန္ထည့္လုိက္တယ္။

ေဟာ.. ေျပာရင္းဆုိရင္း
သူေတာင္းစားမိသားစုဟာ ျပန္လာၾကၿပီ။


ေနပိုင္
၁၁.၁၂.၂ဝ၁၂

ေခတ္သူေတာင္းစား - ၂

သူေတာင္းစားဟာ ျမန္မာစာကို
တစ္လံုးစႏွစ္လံုးစ ဖတ္တတ္တယ္။


သူထမင္းက်န္ဟင္းက်န္ေတာင္းၿပီး ျပန္အလာ
လမ္းထိပ္ကင္းတဲက ဂ်ာနယ္အေဟာင္းကို
ထမင္းပန္းကန္လုပ္ဖုိ႔ယူလာတယ္။


ညေမွာင္ေနတဲ့အခ်ိန္ဆုိေတာ့
လမ္းမီးတုိင္ေဘးက တဲကေလးမွာ
သူ႕မိသားစုေတြေရာက္ေနေလာက္ၿပီ။


ဒါေပမယ့္ သူျပန္ေရာက္ေတာ့
သူ႕မိသားစုေတြဘယ္သူမွရွိမေနတာကို ေတြ႕ရတယ္။


သူေတာင္းစားဟာ ထမင္းထုပ္ေတြေဘးခ်ၿပီး
သူယူလာတဲ့ ဂ်ာနယ္ကို ဖြင့္ဖတ္တယ္။


ဂ်ာနယ္ထဲမွာ
ျမန္မာႏုိင္ငံက ထုိင္းႏုိင္ငံကိုလွ်ပ္စစ္မီးအကူအညီေပးမယ့္အေၾကာင္း
ေခါင္းစဥ္ကို ဖတ္လုိက္မိတယ္။


သူေတာင္းစားဟာ အရမ္းကို စိတ္ဝင္စားသြားတယ္။


အဲ့ဒီသတင္းကို
သူေတာင္းစားဟာထစ္ထစ္ေငါ့ေငါ့ ဆက္ဖတ္မလုိ႔လုပ္တုန္းမွာပဲ
သူ႕တဲကေလးေရွ႕က လမ္းမီးဟာ ျပတ္ေတာက္သြားတယ္။


သူေတာင္းစား ရင္ထဲ ဟာသြားတယ္။


ညကလည္းေမွာင္ေနၿပီဆုိေတာ့
သူေတာင္းစားဟာ ဘာမွမတတ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။


ဒါနဲ႔ပဲ ဂ်ာနယ္ကိုျဖန္႔ခင္းၿပီး
ရလာတဲ့ထမင္းက်န္ဟင္းက်န္ေတြကို သြန္ထည့္လုိက္တယ္။


မီးျပန္လာမလား ေစာင့္ေနခ်ိန္မွာပဲ
သူေတာင္းစားမိသားစုျပန္လာၾကတယ္။



ေနပုိင္
၀၃ မတ္ ၂ဝ၁၃
၁၂း၀၄

သြားကိုက္ျခင္း

ဆရာ။
ကြ်န္မရဲ႕သြားကိုၾကည့္ေပးပါဦးဆရာ။
ဟုတ္တယ္။ အေရွ႕ေတာင္ေထာင့္အရပ္မွာေပါက္ေနတဲ့
သြား/ကြ်န္မ အခ်ိဳေတြ စိတ္အလုိလုိက္စားမိတဲ့အခ်ိန္က စတာပဲ။
ခု မခ်ိမဆန္႔နာေနၿပီဆရာ။
မွတ္မွတ္ရရ အဲဒီ့သြား ေပါက္တဲ့ေန႔က ေသာၾကာေန႔ဆုိေတာ့ သူဟာေသာၾကာသမီးေလး။
မိန္းကေလးဆုိေတာ့လည္း နည္းနည္းနာရင္ေတာင္ မ်ားမ်ားငိုမိတယ္။
ကြ်န္မကို ကယ္ပါဦးဆရာရယ္။
အခုက်ိဳးပဲ့ေၾကြက်သြားတဲ့ေနရာမွာ ေဟာင္းေလာင္းေပါက္ျဖစ္ေနၿပီ။
တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေၾကြမႈန္႔ေတြအစားထုိးထည့္ဖာၾကတယ္ဆရာ။
သံုး၊ေလးႏွစ္ေလာက္ေတာ့ ခံတယ္ေျပာတယ္။
ကြ်န္မကေတာ့ အဲ့လုိအစားမထိုးပစ္ခ်င္ဘူး။
အခ်ိန္တန္လုိ႔ထပ္ေၾကြသြားရင္ ကြ်န္မပဲ နာက်င္ရဦးမွာ။
ဒီအတုိင္းထားျပန္ရင္လည္း လြတ္ေနတဲ့အေခါင္းေပါက္ထဲ အစာေတြလာလာညပ္ခ်င္ၾကတယ္။
သူတုိ႔ကလည္းသူတုိ႔ပဲ။ အစာလမ္းေၾကာင္းႀကီးရွိေနရဲ႕နဲ႔ ကိုယ့္လမ္းကိုယ္မသြားဘူး။
ဒီေတာ့ဆရာရယ္ ျဖစ္ႏုိင္ရင္တစ္ခါထဲသာႏႈတ္/ပစ္လုိက္ပါေတာ့။
တစ္ခုပဲ။ ကြ်န္မက ထံုေဆးကိုမႀကိဳက္ဘူး။ ကြ်န္မကိုေမ့ေဆးပဲထုိးေပးပါဆရာ။
ေပ်ာ္စရာေလးေတြခ်န္ၿပီး နာက်င္စရာေတြကို ေမ့သြားေအာင္ ေမ့ေဆးေပးပါ။
ဟုတ္ကဲ့ အခုထိေတာ့ေမ့လုိ႔မရေသးဘူး။ ကြ်န္မေမ့သြားတဲ့အခါ ညွပ္ၾကားထဲက ေသြးေပေနတဲ့သြားကို အရင္လႊင့္
ပစ္ၿပီးမွ ကြ်န္မကိုႏႈိး။
သူ႕ကိုျမင္ရင္ ကြ်န္မ ထပ္နာမိမွာစိုးတယ္။


ေနပိုင္
၁၉ ဧၿပီ ၂ဝ၁၂

ဟုိင္းေဝးက်ျခင္း

ကိုယ့္ကိုကိုယ္ဖ်ားနာၿပီးမွ
သူမ.. ေလယာဥ္ပ်ံေပၚတက္သြားတယ္။
အေဝးေျပးလမ္းမထဲ သူမနာမည္ကေလး က်ေပ်ာက္မႈနဲ႔ ကိုယ့္ကိုဖမ္းပါ။

ဘယ္လုိေဝဒနာမ်ိဳးနဲ႔ ေမွာင္မလဲ။
ကုိယ္တစ္ေယာက္တည္း ဘယ္ဘက္လက္ဖ်ံေလးေပၚ လူးလြင့္ခြင့္
တဆတ္ဆတ္တုန္လာတုိင္း ဘယ္လုိမိုးတိမ္နဲ႔မွ ကိုယ္မေပ်ာက္ေတာ့ဘူး။

အိမ္ဦးခန္းနဲ႔ေနရာခ်င္းလဲပါ ႏုိင္ငံျခား။
ႏုိင္ငံျခားလုိ႔ေျပာၿပီး သူမနဲ႔ကိုယ့္ကိုပါ ျခားပစ္တယ္။
ေျပာလုိက္ခါမွ ပိုေဝးသြားသလုိ
ေျပာလုိက္ခါမွ ျပန္မရႏုိင္ေတာ့သလုိ
ဒါမွမဟုတ္ ပိုေသခ်ာသြားသလုိ။
နာရီလက္တံအတိုင္းခရီးသြားလုိစိတ္နဲ႔ ခ်စ္တယ္။

ေဝဒနာဟာ အစိမ္းလုိက္လင္းေနတယ္ ျပႆဒါး။
လမ္းေတြရွိသမွ်ကိုယ္ အနင္းခံေနရဦးမယ္။
ကမာၻႀကီးဆုတ္ယုတ္မႈထဲ
ေက်ာျပင္ကေလး ဆံႏြယ္စကေလး ကတၱီပါဖိနပ္ အစိမ္းကေလး။
ဆံႏြယ္ေတြဝဲက်ေနတဲ့ ေက်ာျပင္ကေလးကိုလည္း ေသျခင္းတရားလုိ႔ပဲ ထင္တယ္။

အေဝးေျပးလမ္းမထဲ သူမနာမည္ကေလး က်ေပ်ာက္မႈနဲ႔ ကိုယ့္ကိုဖမ္းပါ။
အေဝးေျပးလမ္းမထဲ သူမနာမည္ကေလး က်ေပ်ာက္မႈနဲ႔ ကိုယ့္ကို .. ဖမ္းစမ္းပါ။

ဝ၃ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂ဝ၁၃
ဝ၂းဝ၆
တနဂၤေႏြေန႔

အက်ယ္ေထာင္

ၿမိဳ႕ေတာ္ထဲက ကိုယ့္ေျခရာကေလး ဖြက္ပစ္လုိက္ၾကၿပီ။
ေျခေထာက္ကေသၿပီး လူက ရွင္ရတယ္။
ေပ်ာက္ဆံုးသြားၿပီျဖစ္ေသာ ေျခရာကေလးကိုလြမ္းရ။
ကိုယ့္ကို အိမ္ေပၚကႏွင္ခ်လုိက္တဲ့ ကမာၻႀကီးကို လြမ္းရ..နဲ႔။
ကိုယ္ေျခသံေတြၾကားရတယ္။ ေျခရာေတြ မေတြ႕ရဘူး။
လူတစ္ေယာက္စာ တံခါးတစ္ခ်ပ္ဟာ
ကမာၻႀကီးနဲ႔မုိင္ေပါင္းမ်ားစြာ ျခားပစ္လုိ႔ရတာကိုပဲ အံ့ၾသရတယ္။
စိတ္ကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ဆန္႔ထုတ္ပစ္ဖုိ႔ လုိအပ္ျခင္းဟာ
အခ်ိန္လား။ ေငြေၾကးလား။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာလား။ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ အ/စာ ခ်ဳပ္လား။ ေဝခဲြ။
စာခ်ဳပ္နဲ႔ အခ်ဳပ္ဟာလည္း ေသြးသားတစ္ခုခုေတာ္စပ္လိမ့္မယ္။
ျပတင္းေပါက္က အလင္းတခ်ိဳ႕နဲ႔တင္ ကမာၻႀကီးေမွာင္သြားၿပီ။
စိတ္ကို ဘယ္ႏွလြန္းတင္တဲ့ႀကိဳးနဲ႔ တုပ္ေႏွာင္ခ်င္ပါသလဲ။
ၿမိဳ႕ေတာ္ဟာ ကိုယ္နဲ႔ခပ္ေဝးေဝးကို ေရာက္သြားၿပီ။
ကိုယ့္ကိုသူ လက္ယက္ေခၚတယ္။ အသံေတြၾကားေနရတယ္။ ကိုယ္မျမင္ရဘူး။
ခုနကလုိပဲ ေျခေထာက္ကေသၿပီး လူကရွင္ရတယ္။
ၿမိဳ႕ေတာ္ထဲက ကိုယ့္ေျခရာကေလး ဖြက္ပစ္လုိက္ၾကၿပီ။

ေနပိုင္
ႏုိဝင္ဘာ၊ ၂၉၊ ၂ဝ၁၂

ဖိုက္(5) ၿပီးရင္ စစ္ (6) လာတယ္

ငါးေတြဟာ စစ္မတုိက္ၾကဘူး။
ဟုတ္ရဲ႕လားလုိ႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္ငါးမိတယ္။
ညီမေလးေက်ာင္းမုန္႔ဖိုး က်ည္ဆံတစ္ေတာင့္ ႏွစ္ေတာင့္
ညီေလး ေက်ာင္းမုန္႔ဖုိး က်ည္ဆံတစ္ေတာင့္ ႏွစ္ေတာင့္
ငါးအေမႀကီး မသိေအာင္ ကိုယ္ ခုိးငါးရတယ္။
ရန္သူမ်ိဳးငါးပါးလုိ႔ ကမာၻႀကီးက စသင္ေပးလုိက္တဲ့ေန႔။
ငါးေတြ ဆႏၵျပလုိ႔။ ငါးေတြ ဆူပူလုိ႔။
ေရျမွဳပ္မုိင္းေတြေပၚလာၿပီးတဲ့ေန႔ကစၿပီး
ကိုယ္ငယ္ငယ္က ဘာလုိ႔ မငါးခဲ့မိပါလိမ့္လုိ႔ မေတြးေခၚေတာ့ဘူး။
ေသရမွာကို ငါးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ က်ည္ကပ္ထဲ ရုိးသားမႈေတြ ထည့္ငါးလုိက္တယ္။
ေရလုိက္ ငါးလုိက္။ အဖန္ငါးရာ ငါးကမာၻ။
ငါးအရုိး။ ငါးအသား။ ဒါနဲ႔ပဲ ငါးေတြဟာ ရုိးသားပါတယ္လုိ႔ အလြယ္ငါးတယ္။
ဖုိက္ၿပီးရင္စစ္လာေတာ့မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ငါးကိုေခြ်တာၾက။
ငါးကို ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း သံုးစြဲၾက။
ငါးမရွိေတာ့ရင္ အကုန္လံုး ငါးကုန္လိမ့္မယ္။
ကြ်န္ေတာ္ ေျပာတာ ငါးလား။ ဒီလုိလုပ္ ကြ်န္ေတာ္ အစကေနျပန္ငါးမယ္။
ငါးေတြက စစ္မတုိက္ၾကဘူး။

ေနပိုင္
၁၂.၁၁.၂ဝ၁၂