ကြင္းစကြင္းပိတ္ထဲကေန႔

ပကာသနဆုိလုိ႔ မ်ားမ်ားစားစားမရွိလွဘူး
အမက္ေမာဆံုးကေတာ့
အိပ္မက္ထဲတဆတ္ဆတ္တုန္ေနတဲ့ သစ္ရြက္ေလးပါပဲ။

စိတ္ထဲခ်ိန္ကိုက္ေနတဲ့ ဗာဂ်င္းေလးရွိတယ္
လက္ျဖန္႔ထားတဲ့ညေရးညတာေတြနဲ႔ ညေနေလးနာရီကိုေတာ့
ကိုယ္ကြင္းခတ္ပစ္လုိက္တယ္
ပုခံုးေပၚကို ဆံစေတြျဖတ္သန္းသြားလာၿပီးတဲ့ေနာက္
ကိုယ္ဟာ ေခါင္းအံုးေလးျဖစ္သြားဖူးတယ္။

တကယ္ေတာ့အိပ္မက္ဆုိတာ
ေပါက္ရေျပာတတ္တဲ့ ကေလးဆုိးေလးပါပဲ။

မုန္႔လင္မယားေတြေခါပစ္ခံလုိက္ရတဲ့ တေစၦဟာ ကုိယ္ပဲလား။
ကိုယ္ဟာ ေခ်ာင္ပိတ္ခံထားရရင္ေတာင္ ကုလားေသကုလားေမာအိပ္ေနတတ္တဲ့
ေခြးေလေခြးလြင့္တစ္ေကာင္ပါ။

လက္ဖမုိးေပၚက အျဖဴေရာင္ေဖာင္းၾကြရုပ္ေလးဟာ
နံရံေပၚကစစ္ပြဲအတြက္ အထိန္းအမွတ္
ပဲ့တင္သံကေတာ့ လွမ္းေခၚေနတဲ့ၾကားက
ထြက္ခြါသြားျပန္ၿပီေလ။

ေနပိုင္
၂၂.၀၂.၂၀၁၂